Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να σε συγκρίνω με άλλα παιδάκια, σε εκείνες ειδικά τις συναντήσεις όπου μαζευόμαστε πολλές μαμάδες και ξεκινάμε “το παιδί μου κάνει αυτό, το δικό μου κάνει εκείνο”. Παρασύρομαι και ξεκινάω και μιλάω και μιλάω. Και τότε κάνω μια παύση και ακούω σαν αντίλαλο μες το μυαλό μου τα λόγια της μαμάς μου «Μην συγκρίνεις ποτέ τα παιδιά σου ούτε μεταξύ τους αλλά ούτε και με άλλα παιδάκια. Κάθε παιδάκι είναι ξεχωριστό και μοναδικό». Και επανέρχομαι και λέω πόσο δίκαιο έχει. Τι νόημα έχει να συγκρίνουμε δύο ανόμοια πράγματα; Κάθε μικρό ανθρωπάκι έρχεται σ’ αυτόν τον κόσμο για να χαράξει την δική του μοναδική πορεία, γιατί εμείς να θέλουμε να του την αλλάξουμε; Γιατί να θέλουμε να το βάλουμε μέσα σε καλούπια ή να το πιέζουμε να πραγματοποιήσει τα δικά μας ανεκπλήρωτα όνειρα; Τι σημασία έχει αν το δικό μου το παιδί δεν ήθελε να πει τα λόγια του στην γιορτούλα; Τι σημασία έχει αν το δικό μου το παιδί δεν θέλει να μάθει μπαλέτο, τι σημασία έχει αν το δικό μου το παιδί δεν θέλει να παίζει μπάλα; Σημασία έχει το δικό μου το παιδί και το δικό σου να παραμείνουν αυθεντικά, μοναδικά, ξεχωριστά όπως ακριβώς πρέπει να είναι. Και ας μην ακολουθήσουν ποτέ την μάζα, για μένα αυτό θα είναι το επίτευγμα.
Για αυτό,
σε ευχαριστώ παιδί μου που είσαι εσύ και συγγνώμη που πολλές φορές ξεχνάω και σε συγκρίνω με άλλα παιδάκια. Είναι από τις ανθρώπινες αδυναμίες βλέπεις να βλέπουμε πέρα από αυτό που έχουμε μπροστά μας και να ξεχνάμε να εκτιμάμε. Όμως εσύ είσαι το παιδί μου, όχι αυτά. Και να σου πω και κάτι, σ’ αγαπώ όπως ακριβώς είσαι και δεν θα το άλλαζα με τίποτα στον κόσμο αυτό. Και στόχος μου θα είναι να ενισχύω συνεχώς όλα αυτά τα στοιχεία που έχεις μέσα σου. Γιατί αυτά σε κάνουν αυτό που είσαι. Γιατί κάθε μικρό παιδάκι έχει το δικό του μοναδικό μονοπάτι το οποίο αύριο θα το οδηγήσει στην ενηλικίωση μαζί με όλες τις δεξιότητες του. Άρα ποτέ δεν πρέπει να συγκρίνουμε τα μονοπάτια αυτά.
Φαντάσου πως τα παιδιά μας είναι σαν τα λουλούδια. Σαν μια όμορφη πλούσια ανθοδέσμη από μαργαρίτες. Μπορεί εξωτερικά να μοιάζουν ακριβώς οι ίδιες μεταξύ τους. Αν όμως κοιτάξεις καλύτερα είναι τόσο μα τόσο διαφορετικές και παρόλο που είναι δίπλα δίπλα ,η κάθε μία ανθίζει όταν έρθει η ώρα της. Και ακριβώς όπως φροντίζουμε τα λουλούδια για να μην μαραθούν το ίδιο πρέπει να κάνουμε και με τα παιδιά μας. Για τα μοναδικά, ξεχωριστά ανθρωπάκια μας. Αλλά και με όλους τους ανθρώπους γύρω μας. Επειδή πιστεύω ακράδαντα πως η ομορφιά του ανθρώπινου είδους κρύβεται στην μοναδικότητα μας. Εκεί είναι το μυστικό.
Άρα αφήστε τα λουλουδάκια σας να ανθίσουν από μόνα τους.
Γιατί τα παιδιά μας είναι μοναδικά, όπως και συ άλλωστε.