Ήταν Μάιος του 2012 , θυμάμαι είχε ζέστη εκείνη την μέρα. Το προηγούμενο βράδυ κάναμε ανακαίνιση στο μαγαζί που δουλεύα. Ήμουν φανερά εξαντλημένη αλλά δεν μπορούσα να περιμένω άλλο. Όσο κοντέυαμε στο φαρμακείο η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει. Φυσικά δεν κατέβηκα εγώ, θα με αναγνώριζαν στο φαρμακείο και δεν το θελα. Φτάσαμε σπίτι μου και έμεινα μονη. Δεν άντεξα. Μόλις έφυγε πήγα στο μπάνιο. Ίσως η δυσκολότερη αναμονή της ζωής μου, ο χρόνος δεν έλεγε να περάσει . Από το μυαλό μου περνούσαν τόσο γρηγορα οι σκέψεις, νόμιζα πως θα τρελαθώ. Λες και αυτό δεν συνέβαινε σε μένα αλλά σε κάποια άλλη. Κι όμως σε μένα συνέβηκε. Και ξαφνικά δυο μικρές ροζ γραμμούλες, το ΄ξερα, βαθιά μέσα ήμουνα σίγουρη για το αποτέλεσμα. Και χωρίς να το έχω καταλάβει ήξερα και την απάντηση.
Εκείνη ήταν η μέρα που είπα το ναι στην μητρότητα. Ένα ναι που θα άλλαζε οριστικά την ζωή μου. Το έβαλα πίσω στο κουτί του, το έκρυψα ψηλά στην σιφονιέρα μου και τον πήρα τηλέφωνο . Κάθισα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή και έπαιζα ενα παιχνίδι, λες και δεν συνέβαινε τίποτα. ΄Ηταν όλα μηχανικά. Ήρθε.του το ανακοίνωσα. Χωρίς να κομπιάζω του είπα πως εγώ το μωρό μου θα το κρατήσω. Εκείνη ήταν η πιο καθοριστική απόφαση της ζωής μου.
Μέσα στις επόμενες μέρες υπήρχε μια παγωμάρα, συν το ότι είχα αρχίσει να νιώθω και τα πρώτα συμπτώματα της εγκυμοσύνης. Δεν θα μπορούσα να το κρύψω για πολύ. Ήμουν και 16,5 χρονών έπρεπε να δω πως θα χειριστώ το θέμα του σχολείου. Στους γονείς μου δεν μίλησα, δεν ήξερα πως. Τα άτομα που το γνώριζαν ήταν μετρημένα στο ένα χέρι. Προσπάθησαν έντονα να μου αλλάξουν γνώμη. Εγώ έκανα πως τους άκουγα αλλά στην πραγματικότητα δεν άκουγα κανένα. "Θα αφήσεις τα όνειρα σου πίσω" μου έλεγαν , "θα καταστρέψεις την ζωή σου" μου ελεγαν, σας πληροφορώ ότι κανένα όνειρο και κανένας στόχος μου δεν έμεινε πισω. Δεν σταματάει η ζωή με μια εγκυμοσύνη . Αντιθέτως έτσι ξεκινάει μια ζωή.
Και ήρθε η ώρα που έπρεπε να το ανακοινώσω. Σπίτι πνιγόμουνα και έτσι βγήκα μια βόλτα, πήγα στο μαγαζί που δούλευα και κάθισα λίγο , μπήκα στο διαδίκτυο και διάβασα τα πάντα ,τα υπέρ και τα κατά. Και ετσι ημουν προετοιμασμενη για καθε ενδεχομενο. Σήκωσα το τηλέφωνο και σχημάτισα τον αριθμό, τα χερια μου τρεμανε. Στην άλλη γραμμή η μαμα μου. Θέλω να σου πω κατι της είπα με λυγμούς. Πριν προλάβω να συνεχίσω μου λέει είσαι έγκυος. Πάγωσα. Το είχε καταλάβει, χωρίς να της πω τίποτα. Τόσο δυνατό είναι το ένστικτο της μάνας. Ήρθε και με πήρε. Φτάσαμε σπιτι, καθισαμε στο καναπε και με εκλεισε στην αγκαλια της.Ολα θα πανε καλα μου ειπε και ξεκινησαμε να βαζουμε τα πραγματα σε μια σειρα. Μου έκλεισε ραντεβου στον γυναικολογο και πηγαμε μαζι. Εκεινη την μερα ακουσα για πρωτη φορα το χτυπο της καρδουλας της και μεσα μου ηρεμησα, ηξερα σιγουρα οτι εκανα το σωστο. Ο ηχος ηταν τόσο ρυθμικος, τι γλυκο να τ΄’ ακους. Καθοριστική εμπειρία η μέρα που ακούς για πρώτη φορά την καρδούλα του μωρού σου. Και έτσι όλα πήραν τον δρόμο τους. Και το ταξίδι της μητρότητας ξεκίνησε, ένα ατέρμονο ταξίδι, χωρίς γυρισμό...το πιο ωραίο ταξίδι της ζωής μου.
"A mother's joy begins when new life is stirring inside... when a tiny heartbeat is heard for the very first time, and a playful kick reminds her that she is never alone." - Author Unknown
Ένα ταξίδι που μέχρι σήμερα μου έχει διδάξει τόσα πολλά, μα πάνω απ όλα μου ανέθεσε τον σπουδαιότερο ρόλο που μου δόθηκε ποτέ, αυτόν της μητέρας. Και η ζωή μου άλλαξε ριζικά. Από τα απλά πράγματα συνειδητοποιούσα ότι τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο πια. Χωρίς βέβαια αύτο να είναι κακό. Η μεγαλύτερη αλλαγη; Πολύ απλά; πριν είχα να σκεφτώ μόνο τον εαυτό μου , τώρα πρώτο μου μέλημα, οι κόρες μου. Ότι κάνεις, ότι σκέφτεσαι βασίζεται πάνω στο παιδί σου. Ένα καινούργιο κεφάλαιο, μια καινούργια καθημερινότητα που όμως δεν μπορείς να φανταστείς αλλιώς. Η αίσθηση της ολοκλήρωσης, το τεράστιο απόθεμα της ψυχικής δύναμης, τώρα είσαι έτοιμη για τα πάντα. Τώρα αντιλαμβάνεσαι την έννοια της ανιδιοτελούς αγάπης.
Φυσικά υπάρχουν και εκείνες οι μέρες που θες να πάρεις φόρα και να με δύναμη να χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο, γιατί δεν είναι όλα ρόδινα και μην αφήσεις κανένα να σου πει το αντίθετο. Το ταξίδι αυτό είναι γεμάτο σκαμπανεβάσματα και δύσβατα μονοπάτια που συνάμα όμως έχει τόσα πολλά να προσφέρει. Γιατί στην τελική, υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από δυο αθώα ματάκια και ένα ζευγάρι γλυκά χείλη να σου λένε σ αγαπώ; Όχι δεν υπάρχει, πλέον το λέω με σιγουριά.
Comments