A little piece of me . . .
Από που να ξεκινήσω; Αυτή η στιγμή που πρέπει να γράψεις για σένα, δύσκολο απ’ τη μία, λυτρωτικό απ’ την άλλη.
Εδώ είναι που σου δίνεται η ευκαιρία να παρουσιάσεις τον εαυτό σου και αν το επιλέξεις να ξεδιπλώσεις τις άγνωστες πτυχές του.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ξεκινάμε με τα βασικά, ονοματεπώνυμο: Ειρήνη Καραγιώργη, ημερομηνία γεννήσεως: , 13/11/1995 , αισίως 23 χρόνων, μητέρα δύο υπέροχων κοριτσιών. Η ζωή μου;
Με λίγες λέξεις, μαμά, , νοικοκυρά, ηθοποιός, σύντροφος και τέλος γυναίκα.
Και εδώ θα μου επιτρέψετε να κάνω μια παρένθεση και να σας ταξιδέψω πίσω στον χρόνο, όταν ένα νεαρό κορίτσι λίγο πριν τα 17α γενέθλιά της καλείται να γίνει μαμά, το πως και γιατί; Ίσως κάποια άλλη φορά.
Λοιπόν εγώ μεγάλωσα σε πολύτεκνη οικογένεια, έχω τέσσερα αδέλφια. Και αν αναρωτιέστε, ναι η μαμά μου είναι σούπερ ήρωας. Της βγάζω το καπέλο. Πίσω στα δικά μας τώρα. Καθώς περνούσαν τα χρόνια εγώ ήμουνα ένα αξιαγάπητο γλυκό κορίτσι που λάτρευε το διάβασμα. Στο σχολείο τα πήγαινα εξαιρετικά όλοι λέγανε τα καλύτερα.
Μέχρι που μια μέρα ερωτεύτηκα και έμεινα έγκυος. Δεν τα παράτησα όμως, το σχολείο το συνέχισα και πήγαινα με την κοιλιά στο στόμα μέχρι και την τελευταία στιγμή. Γέννησα, κάθισα σπίτι δυο βδομάδες και επέστρεψα για να τελειώσω την τρίτη λυκείου. Αποφοίτησα με άριστα. Παράλληλα με την εγκυμοσύνη προετοιμαζόμουνα για να δώσω εξετάσεις στην δραματική σχόλη Βλαδίμηρου Καυκαρίδη. Ήρθε το καλοκαίρι, πήγα στις εξετάσεις και πέρασα. Επιτέλους θα σπούδαζα αυτό που πάντα ονειρευόμουν. Οι σπουδές μου ήταν τρία χρόνια. Όμως δεν θα το κρύψω δυσκολεύτηκα πάρα πολύ, ήμουνα και single μαμά , οι ώρες ήταν πολλές και έπρεπε να αφήνω την μικρή συνεχώς Ακόμη νιώθω τύψεις για αυτό. Όμως τα κατάφερα και από το 2016 μέχρι και σήμερα έχω την τύχη να κάνω την δουλειά που αγαπώ. Και είχα και την τύχη -ευλογία πες καλύτερα- μέσα από αυτά τα δύσκολα τρία χρόνια να γνωρίσω αυτόν που μου στάθηκε με όλη την δύναμη της ψυχής του.
Τώρα θα αναρωτιέστε για την δημιουργία αυτού του blog, λοιπόν ο λόγος που το δημιούργησα, λίγο αργοπορημένα θα έλεγα - γιατί στριφογυρνούσε στο μυαλό μου καιρό τώρα-ήταν η ανάγκη μου να μοιραστώ μέσα απ’ τα δικά μου μάτια τις δικές μου εμπειρίες ως νεαρή μαμά , τη δική μου καθημερινότητα. Κι ο ερχομός της δεύτερης μου κόρης μου έδωσε το κίνητρο. Και έτσι διάλεξα εσάς αγαπημένες μανούλες για να μοιραστώ τις σκέψεις μου και να ακούσω τις δικές σας...ανυπομονώ να μοιραστώ αυτό το ταξίδι μαζί σας...
