Σήμερα κλείνει η Εβδομάδα Μητρικού Θηλασμού και με αυτή την αφορμή, κοιτάζοντας παλιές φωτογραφίες αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας το δικό μου ταξίδι, μάλλον το δικό μας ταξίδι γιατί χωρίς την μικρή μου δεν θα υπήρχε.
Λοιπόν όλα ξεκίνησαν από την πρώτη στιγμή που ένιωσα το μικρό μου πλασματάκι να φτερουγίζει μέσα μου. Είχα πει στον εαυτό μου πως αυτή την φορά δεν θα τα έβαζα κάτω τόσο εύκολα.
Ήρθε στον κόσμο και ήμουνα προετοιμασμένη για όλα. Είχα μαζί μου στην βαλίτσα μου όλα τα απαραίτητα. Οι πρώτες μέρες κύλησαν όπως ακριβώς τις είχα στο μυαλό μου, την τρίτη μέρα ενώ ήμουνα στην κλινική το στήθος φούσκωσε και πέτρωσε, πλέον είχε κατέβει το γάλα κανονικά. Το μωρό έπιανε μια χαρά το στήθος και σιγά σιγά κτίζαμε μια θαυμάσια σχέση μεταξύ μας. Δεν κρατούσα ποτέ πρόγραμμα, ήξερα ακριβώς πότε πεινούσε το μωρό μου και πότε με ήθελε απλά για παρηγοριά. Αλλά όπως και να ‘χει το στήθος μου ήταν πάντα εκεί πρόθυμο για την μικρή μου. Από την πρώτη βδομάδα αγόρασα μηχανή άντλησης για να είμαι έτοιμη για παν ενδεχόμενο. Έβγαζα το γάλα και το φύλαγα. Όλα μια χαρά το μωρό μου έβαζε το βάρος της και ήμουνα πανευτυχής.
Μέχρι που μια μέρα σε ένα ραντεβού στην παιδίατρο άκουσα την κλασική ατάκα, ότι το μωρό μου δεν έβαζε βάρος και πως θα έπρεπε να δώσω συμπλήρωμα φόρμουλας. Μπήκα στο αυτοκίνητο και μέχρι να πάω σπίτι έκλαιγα. Δεν είχα καταλάβει τι πήγε λάθος. Και ξαφνικά ένιωθα και τύψεις ότι το μωρό μου δεν τρεφόταν σωστά. Κάθισα και σκέφτηκα και αποφάσισα να μην της δώσω συμπλήρωμα φόρμουλας αλλά συμπλήρωμα από το δικό μου γάλα. Οπότε ότι έβγαζα της το έδινα. Επιπλέον είχα ενισχύσει την διατροφή μου και έπινα και το Τσάι Θηλασμού Neuner's . Αυτό βέβαια που έκανε την μεγάλη διαφορά και βοήθησε στην αύξηση παραγωγή γάλακτος, ήταν όταν αντλούσα παράλληλα με τον θηλασμό. Έτσι σιγά σιγά το μωρό άρχισε να παίρνει κανονικά το βάρος της και το ταξίδι του θηλασμού συνεχιζόταν όμορφα και ομαλά.
Βέβαια δεν θα το κρύψω υπήρξαν και πολύ δύσκολες στιγμές. Θυμάμαι να είμαστε όλοι στο σπίτι άρρωστοι, τα μωρά χάλια, να μην μπορώ να πάρω σωστή φαρμακευτική αγωγή και να μην έχω σταγόνα γάλα, από το άγχος, την αϋπνία και να έχω πραγματικά πελαγώσει. Έκλαιγα πάνω από την κούνια της και παρακαλούσα να κατέβει το γάλα, γιατί ένιωθα πως δεν της έφτανε. Είχα μόνο μια επιλογή εκείνη την στιγμή, έπρεπε να ανασυγκροτηθώ , κοιμήθηκα , έφαγα καλά και ξεκουράστηκα όσο μπορούσα. Την επομένη το γάλα είχε κατέβει κανονικά. Και τότε κατάλαβα ότι η ψυχολογία της μαμάς είναι τα πάντα σ αυτό το ταξίδι. Χωρίς ηρεμία και υπομονή δεν γίνετε τίποτα.
Πλέον όλα ήταν πολύ εύκολα, είχαμε ξεκινήσει και την συγκοίμηση οπότε κέρδιζα και μερικές παραπάνω ώρες ύπνου. Κάναμε κανονικά και τις βόλτες μας, θυμάμαι να την θηλάζω παντού χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα. Τις μέρες που έπρεπε να λείψω από το σπίτι φρόντιζα να έχω αντλήσει αρκετό γάλα, το οποίο έπινε το μωρό από το μπιμπερό χωρίς κανένα πρόβλημα. Έτσι πέρασαν 5μίση μήνες αποκλειστικού θηλασμού, με τα πάνω μας και τα κάτω μας. Αλλά εμείς συνεχίζαμε ακάθεκτες.
Το μεγάλο δίλημμα ήρθε όταν έπρεπε να επιστρέψω πίσω στην δουλειά. Είχαν γίνει όλα τόσο γρήγορα μέσα σε διάστημα μιας βδομάδας και έτσι πιάστηκα απροετοίμαστη. Δεν είχα αρκετό απόθεμα για τις ώρες που θα έλειπα. Συν το ότι θα έφευγα και για ταξίδι επαγγελματικό για μια ολόκληρη βδομάδα. Οπότε εκεί καταλαβαίνεις ότι άλλαξαν όλα. Και πάλι δεν το είχα βάλει κάτω, στις λίγες μέρες που μου έμεναν προσπαθούσα τις ώρες που κοιμόταν το μωρό να αντλώ όσο το περισσότερο γάλα μπορούσα. Εδώ βοήθησε εξαιρετικά το διπλό ηλεκτρικό θήλαστρο Swing Maxi της Medela, σκέψου ότι μέσα σε λίγο χρόνο αντλούσα το διπλάσιο γάλα. Το βράδυ ξυπνούσα στα ενδιάμεσα που κοιμόταν η μικρή και έβγαζα γάλα. Πάλι όμως δεν ήταν αρκετό.
Εκεί λοιπόν πήρα την απόφαση να αγοράσω γάλα φόρμουλας σε περίπτωση που δεν θα έφτανε το δικό μου. Φυσικά και δεν έφτασε , τις μέρες που ήμουνα στο εξωτερικό χρειάστηκε να της δώσουν αρκετές φορές. Άσε που όταν πήγαινα δουλειά, το στήθος γέμιζε και δεν είχα τον χρόνο να το αδειάσω, πονούσα υπερβολικά.
Ήρθε η στιγμή που έπρεπε να φύγω, εκεί να δεις τύψεις. Είχα χωνέψει πλέον το γεγονός πως θα κάναμε μεικτή διατροφή στην μικρή. Όμως επειδή δεν ήθελα να μου κοπεί εντελώς το γάλα, όσο ήμουνα έξω στα κενά που είχα, πήγαινα στο ξενοδοχείο και αντλούσα. Τουλάχιστον έτσι είχα την ελπίδα πως όταν θα γυρνούσα θα συνεχίζαμε κανονικά με τον θηλασμό. Ψυχολογικά εννοείται πως ήταν δύσκολο, αρχικά επειδή άφηνα τις μικρές μου για μια βδομάδα, και την μία μάλιστα και βρέφος και από την άλλη που δεν θα ήμουνα εκεί να της προσφέρω το στήθος μου όταν θα το χρειαζόταν. Η μικρή είχε λίγο πρόβλημα με τον ύπνο γιατί της έλειπε η ζεστασιά του στήθους μου, αλλά παρόλα αυτά ήταν μια χαρά.
Η βδομάδα πέρασε και έτρεξα με λαχτάρα στις μικρές μου. Μέρα με την μέρα αντικαθιστούσα την φόρμουλα με το δικό μου γάλα, έτσι συνεχίζαμε κανονικά με την μεικτή διατροφή. Ήμουν της άποψης , παρά καθόλου μητρικό γάλα καλύτερα να της δίνω όσο έχω.
Όμως κάπου εκεί σιγά σιγά λόγω έλλειψης χρόνου και ίσως υπομονής, πολλών ωρών μακριά της, το γάλα μειώθηκε σε σημείο που το ίδιο το μωρό δεν έπιανε το στήθος. Με βαρετή καρδιά πήρα την μεγάλη απόφαση για μένα και διακόψαμε με τον θηλασμό. Με πλήγωσε αρκετά αυτό, περισσότερο για το μωρό βέβαια. Όμως υπήρχαν κάποιοι παράγοντες που δεν μου άφηναν και πολλά περιθώριά.
Το ταξίδι μας στον θηλασμό σταμάτησε περίπου στους 6μιση μήνες. Τα ‘βαλα με τον εαυτό μου στην αρχή, όμως μετά από αρκετή σκέψη συνειδητοποίησα ότι έκανα το καλύτερο που μπορούσα , και αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω πάλι τις ίδιες αποφάσεις θα έπαιρνα με βάση τα δεδομένα που είχα. Λίγο διαφορετικά να ήταν τα πράγματα θα τα καταφέρναμε είμαι σίγουρη για αυτό.
Όμως κα πάλι δεν πειράζει, γιατί μανούλες μου στο τέλος της ημέρας όλες θέλουμε το καλύτερο για τα μωρά μας και ο τρόπος που αποφασίζουμε να τα ταΐσουμε δεν υποδηλώνει την αγάπη μας. Η αγάπη θα φανεί μέσα από όλα πράγματα πιο δυνατά , πιο ουσιαστικά. Εννοείται πως ο θηλασμός είναι αναμφισβήτητα μια τεράστια πράξη αγάπης και ένα μικρό θαύμα μεταξύ της μαμάς και του μωρού. Όμως δεν πρέπει να στήνουμε στον τοίχο καμιά μανούλα που επιλέγει άλλο μονοπάτι, η αγάπη της για το μωρό της δεν διαφέρει καθόλου από την δική μας. Εγώ δηλώνω ευγνώμων που μπόρεσα να θηλάσω το μωρό μου, και κοιτώντας πίσω πλέον δεν νιώθω καθόλου τύψεις. Μου λείπουν οι δικές μας μικρές στιγμές, εκείνης της γλυκιάς ώρες που σε είχα στο στήθος μου αλλά της κρατάω μέσα μου σαν φυλαχτό. Και θα με συνοδεύουν σε κάθε μας στιγμή μαζί.
ΥΓ: Μερικά tips που βοήθησαν εμένα στην αύξηση παραγωγή γάλακτος σε συνδυασμό με την άντληση.
1. Την ώρα που θήλαζα, αντλούσα παράλληλα ( βγαίνει η διπλάσια ποσότητα). Ειδικά πρωί και βράδυ, όπου το μωρό κοιμάται περισσότερες ώρες και το στήθος είναι πιο γεμάτο.
2. Έπινα αρκετό νερό ( πάντα πριν και μετά τον θηλασμό)
3. Προσπαθούσα να είμαι όσο πιο ξεκούραστη γίνεται ( όταν ήμουνα υπερβολικά κουρασμένη αντλούσα λιγότερο)
4. Δεν βλέπεις ποτέ το μπουκάλι πόσο γεμίζει όταν αντλείς, γιατί αγχώνεσαι και βγαίνει λιγότερο.
5. Έδινα πιπίλα μόνο όταν ήταν πραγματική ανάγκη.
6. Καλή διατροφή, φρόντιζα κάθε δίωρο να τρώω κάτι.
7. Την έβαζα στο στήθος όσο πιο πολλές φορές την ημέρα μπορούσα ακόμη και όταν δεν πεινούσε ή όταν κοιμότανε.
Comments